هنگام ارائه چکار کنیم ؟
هنگام ارائه چکار کنیم ؟
چه نکاتی باید شفاهی ارائه شوند؟
شنوندگان فقط یک بار شانسِ شنیدنِ حرف‌های ما را دارند و نمی‌توانند اگر نفهمیدند و گیج شدند دوباره به آن گوش بدهند. آن‌ها چیزهای زیادی شنیده‌اند و چیزهای زیادی هم خواهند شنید. به خصوص اگر مخاطبان نتوانند در طولِ ارائه سؤال کنند، شفاف بودن خیلی اهمیت دارد. دو روشِ شناخته‌شده برای انتقالِ خوبِ نکاتِ اصلی وجود دارد:
آن را خیلی ساده بیان کنیم: روی یک الی سه نکته‌ی اصلی تأکید کنیم و آن‌قدر ساده بیان کنیم که به نظرمان احمقانه بیاید.
ایده‌های اصلی را زیاد تکرار کنیم: کافی است به این فکر کنیم که چه‌قدر از ارائه‌ای که یک هفته پیش شنیده‌ایم را به خاطر داریم. بنابراین بگوییم که چه می‌خواهیم بگوییم، بعد آن را بگوییم، بعد بگوییم که چه گفتیم!
به یک چیز باید خیلی توجه کرد. قرار نیست همه‌ی نکاتِ مهم را بگوییم. در یک ارائه‌ی خوب فقط باید تصویری کاملاً روشن از اصلِ مطلب یا سرنخ‌های آن را طوری بیان کنیم که مخاطبان خودشان بروند و گزارشاتِ مفصلِ آن را بخوانند. بنابراین در یک ارائه‌ی شفاهی تأکید بر وسوسه کردن و تحریکِ مخاطبان است و نه بیانِ جزئیاتِ مطلب.
اگر می‌خواهیم مخاطبان از ما آزرده نشوند، باید توجه کنیم آن‌ها نیامده‌اند تا همان عبارت‌های اسلایدها را بشنوند. پس هیچ‌گاه نباید اسلایدها را عیناً بخوانیم. بلکه در عوض باید سعی کنیم چیزهایی بگوییم که یا در اسلایدها نیامده باشد یا آن‌چه در اسلایدها و یادداشت‌های حاضران آمده را بامعنی‌تر یا تکمیل کند.
متوجه باشیم که ۶۵٪ از هر پیامی که در یک ارائه‌ی شفاهی منتقل می‌شود، از طریقِ مسایلِ غیرِ شنیداریِ آن اتفاق می‌افتد. برای مثال در یک ارائه‌ی شفاهی ی‌توانیم با نگاه کردن به چهره‌ها یا حتی پرسیدن از جمع، تخمینی از وضعیتِ مخاطبان به دست آوریم و در صورتِ نیاز در طولِ ارائه، نحوه‌ی ارائه را مجدداً تنظیم کنیم. در یک ارائه‌ی شفاهی زبانِ بدن هم بسیار مهم است. ارتباطِ چشمی با مخاطبان باعث می‌شود بهتر به سخنانِ ما گوش بدهند و هرکس احساس کند به طرزِ ویژه‌ای موردِ توجه است. حرکاتِِ دست‌ها، قدم زدن، تغییرِ لحنِ صدا، و ژست چیزهایی است که در تحتِ تأثیر قرار دادنِ مخاطبان بسیار مفید است.
استفاده از شوخی هر چند دقیقه خوب است. اما باید خیلی دقت کنیم که با وضعِ مخاطبان و جلسه سازگار باشد.
در کل صحبت کردن در جمع کارِ ساده‌ای نیست. باید تمرین کنیم.
.
چگونه برای ارائه آماده شویم؟
یک مثالِ نسبتاً مشهور وجود دارد که می‌گوید آماده شدن برای یک ارائه شبیهِ بستنِ یک کوله‌پشتی برای کوه‌نوردی است. برنامه‌ریزی کردن، اهداف را مرور کردن، و برای مواجهه با مواردِ اورژانسی و پیش‌بینی‌نشده برنامه‌ریزی کردن. بعد یک لحظه بعد از زمانی که کاملاً آماده شدی، کوله‌پشتی را باز کن و نصفِ محتویاتِ آن را خالی کن. آن‌وقت کوله را به دوش بنداز و راه بیفت به طرفِ کوه. این جوری هم ماهیچه‌هات انرژیِ بیشتری خواهد داشت، هم اگر دچارِ دردسر شدی برگشتن ساده‌تر خواهد بود.
مطمئن باشیم که درباره‌ی چیزِ خاصی که می‌خواهیم ارائه دهیم از همه قوی‌تر هستیم. در واقع فقط ما هستیم که به طورِ متمرکز روی آن کار کرده‌ایم. پس به خودمان اعتماد داشته باشیم.
حتماً باید ارائه‌ی خود را از قبل تمرین کنیم و سعی کنیم کلمات و عبارت‌های مناسب را پیدا کنیم. مثال‌ها حتماً باید پیش از ارائه طرح شده باشند. هنگامِ ارائه وقتِ مثال ساختن نیست.
هنگامِ ارائه‌ی شفاهی پاهایمان را کمی بیشتر از حد معمول از هم باز کنیم. چون این کار به حاضران نوعی احساسِ تسلط داشتن القا می‌کند. هنگامِ ارائه زیاد قدم نزنیم. این کار مخاطبان را ناراحت می‌کند.
وقتِ ارائه زمانِ آن نیست که به کسی که دوستش داریم (یا هر سَر و سِرِ دیگری با او داریم) بیشتر نگاه کنیم! به همه نگاه کنیم و همه را مخاطبِ گفتارِ خود بدانیم.
طوری بایستید که جلوی نورِ پرژکتور را نگیرید. ولی اگر چاره‌ای نیست، گهگاه جای خود را عوض کنید تا همیشه یک جای آن قرار نگرفته باشید.
.
راهنمایی‌هایی برای ارائه‌کننده
سؤالات را پیش‌بینی کنید و پاسخ‌های مناسب را از قبل آماده کنید. حتی اگر می‌خواهید کارِ کامل و بی‌نقصی انجام دهید، چند اسلاید برای پاسخ به سؤالاتی که پیش‌بینی می‌کنید به وجود می‌آید تهیه کنید.
خوش بگذرانید و از کارِ خودتان لذت ببرید.
انرژی بدهید، سرگرم کنید، و آموزش دهید.
طوری بایستید که بدنتان کاملاً رو به مخاطبان باشد.
زمین را زیرِ پای خودتان احساس کنید!
نفسِ عمیق بکشید!
—————–
مطالب مرتبط:
