دانلود پایان نامه بررسی آسیب های ورزشی

در حدود ۱۴% تمام آسیبهای ورزشی کشیدگی های مچ پا هستند، و این نشانه یک آسیب مچ در طول هر فصل ورزشی از هر ۱۷ ورزشکار است. در ورزش های پر ریسک مثل پریدن و دویدن این آمار بالاتر است تا ۲۵% تمام آسیب هایی که زمان وقوعشان مشخص نیست. (Reid 1992) پیچ خوردگی مچ در پای غالب ۴/۲ برابر شایع تر است و شیوع تکرار بالایی (%۵/۷۳) دارد. (Yeenget al. 1994).

مکانیک مفاصل مچ و پا در فصل ۹ توصیف شده اند. مفصل مچ سطح مفصلی بین سطح قرقره ای استخوان تالوس و انتهای تحتانی دو استخوان تیبیا و فیبولا. فیبولا در حدود ۲۰-۱۵% وزن بدن را تحمل می‎کند (Lambert , 1971)، همچنین به سمت پایین و خارج در فاز stance راه رفتن حرکت می‎کند تا دهانه گاز انبری مفصل مچ را عمیق تر کرده و ثبات آن را افزایش دهد. این حرکت فیبولا در غشا بین استخوانی و لیگامان tibio- fibular کششی ایجاد می‎کند تا شوک را تقلیل دهد.

نبود این مکانیسم بین تیبیا و فیبولا موجب اثرات بزرگی روی مفصل مچ پا می شود، با جابجایی mm2-1 فیبولا به سمت خارج نیروهای وارده بر مفصل را تا حدود ۴۰% کاهش می‎دهد (Reid , 1992). مچ پا نیروهای فشاری قابل توجهی را حین ورزش متحمل می‎شود. نیروهای فشاری تا ۵ برابر وزن بدن در طول راه رفتن و تا ۱۳ برابر وزن حین دویدن محاسبه شده اند (Burdett , 1982). مفصل با لیگامان های متنوعی تقویت می شود، لیگامانهای طرفی از دیدگاه آسیب ها مهم ترین به شمار می روند. هر دو لیگامان طرفی داخلی و خارجی از قوزک ها شروع شده و باندهایی دارند که به استخوان های پاشنه و تالوس می چسبند.

لیگامان داخلی (دلتوئید) شکل سه ضلعی دارد. بخش عمیقی آن ممکن است به دو باند tibio- talar قدامی و خلفی تقسیم شود. بخش سطحی تر به دو قسمت tibiocalcaneal , tibionavicular تقسیم می‎شود که به لیگامان spring چسبندگی دارند. لیگامان خارجی از سه قسمت مجزا تشکیل شده است و از همتای داخلی خود کمی ضعیف تر است. لیگامان talofibular قدامی (ATF) باند پهنی به ضخامت mm5-2 و طول mm 12-10 است که از نوک قدامی قوزک خارجی تا گردن استخوان تالوس کشیده شده است و ممکن است به عنوان اولین ثبات دهنده مفصل مچ پا مطرح شود .

لیگامان talofibular خلفی (PTF) از حفره ای زیر قوزک خارجی تا سطح خلفی استخوان تالوس، غالباً به شکل عرضی کشیده شده است. در میان دو لیگامان ATF , PTF لیگامان calaneo fibular قرار دارد، از قدام قوزک خارجی شروع شده و به سمت پایین و عقب جهت چسبیدن به سطح خارجی پاشنه کشیده شده است. نقش لیگامانهای طرفی در حفظ ثبات ساق و تالوس در جدول ۱-۱۳ خلاصه شده است.