دانلود ترجمه مقاله تجزیه و تحلیل پروتکل چند بخشی عمومی عملگرا با مدل اوپال

پروتکل چندبخشی عمومی عملگرا (PGM) به عنوان یه پروتکل چندبخشی معتبری می باشد که به منظور به حداقل رساندن احتمالات  انفجار تایید منفی (NAK) و ظرفیت شبکه شبکه به دلیل ارسال مجدد بسته های از دست رفته، طراحی می شود. این پروتکل برای کارگروه مهندسی اینترنتی به عنوان یک معیار منبع باز ارائه شده است.

در این مقاله، تمرکزمان را بر روی ویژگی های قابل اطمینانی مهمی قرار می دهیم که پروتکل چندبخشی عمومی عملگرا (PGM) به تضمین آن می پردازد. گیرنده تمام بسته های داده را از موارد ارسالی دریافت کرده و آن ها را اصلاح می کند یا قادر به آشکارسازی بسته های داده از بین رفته غیر قابل بازیابی می باشد.

ما در ابتدا مدل ( نسخه ساده ای) از پروتکل چندبخشی عمومی عملگرا (PGM) را از طریق شبکه اتوماسیون زمان مطرح می کنیم. سپس با استفاده از بررسی کننده مدل UPPAAL، به بررسی صحت ویژگی های قابل اطمینان بالا می پردازیم، که همیشه محقق نبوده، اما بستگی به مقادیر چندین پارامتر که مد نظر قرار می دهیم، دارد.

۱٫ مقدمه

از زمان معرقی فرایندهای اتوماتیک زمانی، فعالیت های زیادی به بررسی های نظری مدل های زمانی و موضوعات عملی برای تجزیه تحلیل آن ها اختصاص داده شده است. الگوریتم های اثباتی طراحی شده و در ارزیاب مدل های زمانی واقعی همانند های تک، کرونوس، یا UPPAAL به اجرا در آمده اند، که نتایج موفقی را برای بررسی های موردی مختلف داشته اند. در این مقاله ما به اثبات دو ویژگی قابل اطمینان برای پروتکل قابل اطمینان پروتکل چندبخشی عمومی عملگرا (PGM) می پردازیم.