نقاط ضعف شایع مقالات آکادمیک
نقاط ضعف شایع مقالات آکادمیک
نقاط ضعف شایع مقالات آکادمیک
داستان از اینجا شروع می شود که مکررا ایمیلهایی از اساتید محترم دانشگاه ودانشجویان تحصیلات تکمیلی دریافت می کنم که از من می خواهند مجله ای با ایمپکت فاکتور بالا که مناسب مقاله شان باشدو شانس پذیرش در آن مجله هم بالا باشد به ایشان معرفی کنم. در برخی از موارد مقاله را که مشاهده می کنم می بینم ساختاری متدلوژی مقاله خیلی خوب است و آنالیزهای آماری خوبی هم ارائه داده است. ولی دربسیاری از موارد مقاله ای را می بینم که نویسنده از من درخواست یک مجله تاپ را می کند و وقتی که به مقاله (مثلا یک مقاله از نوع Original Article ) نگاه می کنم می بینم دارای نقطه ضعف های زیر است:
۱) مقاله از نظر فارسی و ادبیات فارسی کاملا درب و داغان است.
۲) نقطه گزاری ها اصلا رعایت نشده است. درجایی که باید نقطه آورده شود اینکار نشده است.
درجایی که باید ویرگول بیاید نقطه آمده است. و یا ویرگول و سمی کالون درمکان مناسب خود بکار برده نشده است. گاهی به خودم می گویم یعنی پژوهشگران ما فرق بین نقطه و ویرگول و سمی کالون و دونقطه رویهم را نمی دانند؟ و یا نمیدانند که وقتی یک نقطه می گذاریم منظور این است که جمله تمام شده است و بعد از آن باید جمله بعدی شروع بشود؟
۳) جملات فاقد ساختار استاندارد فعل و فاعل و مفعول است.
۴) زمان نگارش بخش های مختلف مقاله از نظر حال و گذشته و آینده اصلا رعایت نشده است.
۵) نگارش جملات مقاله از نوع نگارش محاوره ای است و نه نگارش Scientific Writing.
یعنی مثل این است که من بروم پشت میکروفون سخنرانی علمی بکنم و یک نفر همان جملات محاوره ای من را ( هرچند محتوای سخنرانی علمی است ) یادداشت کند و با همان فعل و فاعل و ساختار و جمله بندی ها بخواهد در یک مقاله آموزشی از آن استفاده کند. بعبارت دیگر بسیاری از پژوهشگران محترم ما اصلا فرق بین زبان محاوره ای و زبان بکاررفته درروزنامه های محلی و زبان بکار رفته در مجلات آکادمیک را نمی دانند و یا اگر هم می دانند آنقدر سرگرم فعالیتهای دیگر هستند که زمانی که برای نگارش مقالات خود درنظر می گیرند معمولا زمانهای مرده و زمانهایی است که خسته از سایر کارها هستند.
۶) بسیاری از پاراگرافها فقط با استفاده از یک جمله یا دو جمله نگارش شده است.
یعنی پژوهشگر محترم واقعا نمی داند که معنای یک پاراگراف چیست و یک پاراگراف باید از چند جمله تشکیل شده باشد و یک پاراگراف باید چطور محتوای معنی آن در سیر و جریان کل داستان و متصل به سایر پاراگرافها باشد. مثلا مقاله ای را می بینم که بخش Introduction آن شامل ده پاراگراف است که هر پاراگراف هم از یک تا دو جمله تشکیل شده است. بسیاری از متون را مشاهده می کنم که سیر و جریان پاراگرافها اصلا پشت سر هم نیست و از نظم مشخصی برخوردار نیست. یعنی اینکه پژوهشگر محترم آمده است و همینجوری یکسری چیزهایی را نوشته و پشت سرهم قرار داده است.
۷) بسیاری از جملات خیلی طولانی است. گاهی می بینم که یک جمله از چهار تا پنج سطر و یا بیشتر تشکیل شده است.
۸) دربسیاری از موارد وقتی که یک جمله را می خوانم می بینم این جمله اصلا هیچ معنایی ندارد و کاملا مبهم است.
۹) در داخل مقاله می بینم که در آن بخشی از مقاله که باید به مواردی خاص اشاره شده باشد این کار انجام نشده است.
۱۰) در بخش متدلوژی مقاله می بینم که متدلوژی کاملا مبهم نگارش شده است و خواننده نمی فهمد که بالاخره این پژوهش چگونه انجام شده است.
۱۱) در آنالیز آماری مشاهده می کنم که آنالیزهای آماری سطح پایین برای توصیف و یا تفسیر یافته های پژوهش بکار رفته است.
۱۲) حتی برخی موارد می بینم که نویسنده همه بخشها را با هم قاطی کرده و آنچیزی را که باید در بخش Discussions بیاورد در بخش results آورده است و انچیزی را که بایددر مقدمه بیاورد در بخش Conclusions آورده است.
۱۳) مکررا مشاهده می کنم که اصل مهم ساده نویسی و خلاصه نویسی درمقالات رعایت نشده است. یک مفهوم را می بینم که درچندین جمله نگارش کرده اند درحالی که می شد همان مفهوم را در قالب یک جمله کوتاه و مختصر و واضح و شفاف بیان کرد.
۱۴) اشتباهات ویرایش ادبی فارسی که دیگر نگو و نپرس. مثلا می بینم که نویسنده در مقاله اش نوشته است:
دراین پژوهش برآن شدیم که فلان متغیر را بررسی کنیم.
پژوهشگر محترم نمی داند که کاربرد کلمات و اصطلاحاتی نظیر “بر آن شدیم” و اصطلاحات مشابه ممکن است بعنوان یک اشتباه شایع و روتین در زبان ما جای افتاده باشد و مثلا در سخنرانی هایمان از آن استفاده بکنیم ولی جایی در مقالات آکادمیک ندارد.
۱۵) بطور بسیار شایعی می بینم که برخی از پژوهشگران محترم فرق بین مقدمه کتاب و مقدمه یک مقاله آکادمیک را نمی دانند و بخش مقدمه مقاله شان را همانند مقدمه یک کتاب نگارش کرده اند.
برگرفته از مقاله دکتر جلالیان
.
.
