دانلود پایان نامه بررسی عوامل تخریب لایه ازون در ایران

چکیده

لایه ازن کمربند نسبتاً ضخیمی است که متشکل از گاز ازن که در طبقه استراتوسفر  قرار گرفته است. در خط استوا فاصله  استراتوسفر  با سطح زمین حدود ۵/۱۴ کیلومتر است اما بر فراز قطب ها فاصله استراتوسفر تا زمین بین ۱۱ تا ۴۳ کیلومتر  متغیر است. اتمسفر زمین میلیاردها سال فاقد لایه ازن بوده است زیرا در آن اکسیژن آزاد وجود نداشت پس همه اشعه ماوارء بنفش خورشید به سطح زمین می رسید این اشعه پر انرژی با بمباران اقیانوس ها و اتمسفر متراکم سطح زمین به تدریج شرایطی را برای تبدیل ملکول های ساده ای مثل دی اکسید کربن Co2، متان cH4، آب H2O و امونیاک NH3 به مولکول های پیچیده تری نظیر ازن را فراهم ساخت. به طور کلی ازن، از ترکیب اتم اکسیژن (O) با مولکول پایدار اکسیژن به وجود می آید.

این عمل ممکن است از دو راه رخ دهد، مولکول اکسیژن می شود و یا مولکول از ممکن است شکسته شود. بیشتر ازن تولید شده ، وقتی که اشعه های پر انرژی UV از خورشید به مولکول های گازهای نادر استراتوسفر می رسد، به وجود می آید ، اشعه ماوراء بنفش خورشیی میتواند به وجود آورنده یا نابود کننده ازن باشند.

اشعه های پر انرژی ماوراء بنفش ازن را به وجود آورده و اشعه های  کم انرژی UV را می شکنند. وقتی مولکول O2 به وسیله اشعه های خورشید ضربه خورد اتم های منفرد اکسیژن که بسیار فعال هستند، جدا می شوند. اتم اکسیژن با مولکون اکسیژن، ازن را ایجاد می کند. ملکول ازن نسبت به ترکیباتی نظیر: نیتروژن، هیدروژن و کلر پایدارتر است.

نیتروژن از خاک و اقیانوس ها، هیدروژن، از بخار آب موجود در اتمسفر و کلر از اقیانوس ها بدست می آیند. ازن پیوسته درحال تخریب است وقتی که اشعه های کوتاه UV را جذب می کند. در تمام این اوقات، باوجود تشکیل و تخربی جریان ازن در اتمسفر زمین به صورت متعادل و پایدار باقی خواهد ماند.